Narsist kişilerde en önemli konulardan birisi de duygusal sağırlık olmasıdır, bir insan bir duyguyu anlatırlar bu kişiler o kişinin duygularını düşünmez ve kendi pencerelerinden bakarlar olaya. Empati yetenek değil beceridir, sonradan geliştirilebilir. Çocuklukta birisi düştüğü zaman birisi gelir onu teselli eder, işte o çocuk o anda empati yapmıştır. Otistik çocuklarda empati yoktur, daha küçük çocuklar da ise birisi ağlayınca diğeri de ağlar daha onlarda empati gelişmemiştir ve ayrım yapamazlar. Otistik çocuklar acıma nedir bilmezler de.
Çocuk dünyanın kendi etrafında döndüğünü zanneder, ben merkezcilik duygu büyüdükçe eşyalara, anneye, babaya, arkadaşlarına daha sonra yaratıcıya kadar gider. Çocuk büyüdükçe narsistlik yatırımlarını bu şekilde yayar ve sevgiyi dengeli bir şekilde yayar. Şizofren ise farklıdır o kendi dünyasında özel bir yaşam sunar ve orada hep kendisi kalmak ister, bir yerden bir yere taşınmak onlara dünyanın en zor işi gibi gelir çünkü ankara nakliyat demek şizofrenlerin yeni bir yere tam anlamıyla alışması demek. Sadece kendini sevmekte doğru değil, kendini yok sayarak da yaşamak doğru değil bunun arasında bir denge kurmak gerekiyor. Narsistlik yaralanmada ise kişi onu eleştireceği zaman kendisini çok kötü hissederler ve bu yüzden yalnız kalırlar eğer genetikten bir sorun varsa şizofren olabilirler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder